میدان آزادی

 

باید بگویم امشب از حال خرابم 
باید بگویم که چقدر مست و خمارم 

 

باید بگویم از تمام شهر دلگیرم 
باید بگویم بعدِ تو هرلحظه میمیرم 

 

گم کرده ام در خاطرات خود صدایم را 
حتی در آیینه نمیفهمم نگاهم را 

 

هیچکس این دیوانه را باور نخواهد کرد 
ایمانِ این دیوانه را باور نخواهد کرد

 

رد میشوم از کوچه ی دیدار دلتنگی
از خاطرات مانده بر دیوار دلتنگی 

 

دارم خفه میشم در میدان آزادی 
از انقلاب و کافه های سرد تنهایی

 

دارم خفه میشم در سنگینی طهران
سنگین تر از طعم دوسیب کافه ی طهران

 

لعنت به من وقتی هنوز از یاد تو مستم
لعنت اگر در حس و حال عاشقی هستم

 

لعنت به من لعنت به او لعنت به تنهایی 
لعنت به تو وقتی هنوزم دوستش داری

 

باید فراموشت کنم در آخرین رویا 
باید نفهمی باختم در بازی دنیا